Gdzie leży Narnia i inne kraje?(pierwsze zdjęcie)

Fantastyczny świat, w którym rozgrywa się akcja, podzielony jest na liczne kraje. Najważniejsze z nich to Narnia, Archenlandia, Kalormen i Harfang. Stolicą Królestwa Narnii jest zamek Ker-Paravel, który podczas złotego wieku (panowania Wielkiego Króla Piotra, Królowej Zuzanny, Króla Edmunda i Królowej Łucji) leżał na półwyspie. Półwysep ten podczas kilkusetletniej nieobecności legendarnych władców stał się wyspą.

Właściwie Narnia jest jedną z krain, leżącą obok Archenlandii i Kalormenu (Calormen). Ta druga zamieszkana jest przez ciemnoskórych ludzi, których kultura i ubiór przypominają arabską. Kalormen i Archenlandia znajdują się na południu, natomiast od wschodu Narnia graniczy z Morzem Wschodnim, którego najdalej na wschód wysuniętą częścią jest Srebrne Morze. Na zachód od Narnii leży Zachodnie Pustkowie, za którym jeszcze bardziej na zachód znajduje się Granatowe Jezioro. Za tym jeziorem znajdziemy wysokie Wzgórze z Ogrodem i Drzewem (analogią do drzewa poznania dobra i zła z Biblii), czasem nazywane Zachodnim Odludziem. Od północy Narnia sąsiaduje z krainą olbrzymów, Ettinsmoor. Stolica narnijskiego królestwa znajduje się w położonym nad Wschodnim Oceanem, zamku Ker-Paravel.

tak wyglądały pierwsze książki.

"Lew, Czarownica i Stara Szafa" Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja w czasie wojny trafiają na wieś, do domu starego Profesora. Znajdują tam starą szafę, która tak na prawdę jest magicznym przejściem do Narni - krainy wszechmocnego lwa Aslana. Jednak teraz dla Narnijczyków nadeszły złe czasy... Rodzeństwo musi pokonać rządzącą teraz Białą Czarownicę, by ocalić Świat przed pogrążeniem się w ostatecznej ciemności...

"Książę Kaspian" Czwórka rodzeństwa Pevensie w bardzo dziwnych okolicznościach ponownie znajduje się w Narni. Od czasu ich ostatnich przygód minął niespełna rok... lat ZIEMSKICH. W czarodziejskiej krainie minęło ich ponad 1000! Zło znowu dało o sobie znać... Narnijczycy zmuszeni są sprowadzić pomoc za pomocą magicznego rogu Łucji, by ukrucić despotyczne rządy króla Miraza.

"Podróż Wędrowca do Świtu" Łucja, Edmund i ich kuzyn Eustachy za pomocą zaczarowanego obrazu przenoszą się na pokład "Wędrowca do Świtu", gdzie ponownie spotykają młodego księcia Narni - Kaspiana. Muszą pomóc mu w próbie odnalezienia dawno zaginionych przyjaciół ojca - w tym celu rozpoczynają pełną przygód podróż aż na dalekie Samotne Wyspy. Docierają także do granic legendarnego Ostatecznego Wschodu - Krainy Aslana...

"Srebrne Krzesło" Od czasów wyprawy "Wędrowca do Świtu" Eustachy jest starszy zaledwie o rok, a tymczasem w Narni minęło blisko 50 lat i król Kaspian jest już potężnym i uznanym władcą. Jednakże jego ukochany syn - książę Rillian zaginął. Aslan to zadanie przeznacza właśnie Eustachemu, a także jego szkolnej przyjaciółce, Jill - będącej w Narni po raz pierwszy. Czy uda się im odnależć następcę tronu, a także ponownie ocalić magiczną krainę przez Białą Czarownicą?

"Koń i jego Chłopiec" Shasta ucieka z kraju Kalormenu na swoim koniu, Bree. Dowiaduje się, że Kalormeńczycy chcą podbić Narnię. Z pomocą chłopcu przychodzi Aravis i jej koń, Hwin. Muszą podjąć próbę ocalenia Narni przed najeźdźcami.

"Siostrzeniec Czarodzieja" Digory i Polly odkrywają sekretne przejście, które łączy ich domy i przenoszą się do Świata Magii... Budzą tam okrutną królową Jadis, spotykają Aslana i są świadkami narodzin Narni, stworzonej właśnie przez Wielkiego Lwa... (więcej o początkach Narni możesz przeczytać także TU)

"Ostatnia Bitwa" To już ostatni tom "Opowieści z Narni"... Fałszywy Aslan przejął rządy, rozkazując wszystkim pracować dla okrutnych Kalormeńczyków. Czy Eustachemu i Jill uda się znaleźć prawdziwego Aslana i sprawić, by w magicznym świecie zapanował ostateczny pokój? Ostatnia Bitwa jest największą z wszystkich, rozstrzygającą odwieczną wojnę dobra ze złem...

Ciekawostki

Ciekawostki i mało znane fakty związane z książkami i ich autorem.

• Początkowo planowane imiona rodzeństwa Pevensie, to Ann, Martin, Rose i Peter (czyli w tłumaczeniu: Ania, Marcin, Róża i Piotr).
• W czasie II wojny światowej w domu pisarza zamieszkała czwórka dzieci, których obecność i przygody miały w późniejszych latach zainspirować Lewisa do opisania przeżyć rodzeństwa w "Kronikach Narnii". Byli to mali Kilnsowie.
• "Ostatnia bitwa" jest jedynym tomem bez dedykacji.
• Błotosmętek wzorowany był na bardzo pesymistycznym ogrodniku C.S.Lewis’a, Fredzie Paxfordzie.
• Przyjaciel Lewisa, J.R.R Tolkien tak skrytykował „Lwa, Czarownicę i Starą Szafę”, że pisarz o mało nie porzucił pisania „Kronik Narnii”.
• Słowo "Jadis" zostało zapożyczone z języka perskiego, a jest odpowiednikiem słowa "czarownica".
• Natomiast "Aslan" to po turecku lew.
• Postacią, poza Aslanem, która najczęściej pojawia się w "Opowieściach z Narnii" jest Edmund Pevensie, dzieje się tak w tomach: "Lew, czarownica i stara szafa", "Książę Kaspian", "Podróż 'Wędrowca do Świtu'", "Koń i jego chłopiec", oraz "Ostatnia bitwa".
• Pierwszy utwór literacki ("Spirits in Bondage: A Cycle of Lyrics") C.S.Lewis, napisał pod pseudonimem Clive Hamilton.
• „Obrazy same zjawiają się w mojej głowie. Ja tylko piszę o nich książki…” – powiedział C.S.Lewis w jednym z wywiadów radiowych. Pierwszym takim właśnie „obrazem”, który ostatecznie zaprowadził Jacka do Narni był faun idący zaśnieżoną ścieżką, niosący jakieś pakunki. Lewis miał wtedy zaledwie… 16 lat!
• Słowo "Narnia" najprawdobopodbniej pochodzi od starożytnego miasta położonego w regionie Umbria we Włoszech, w którym m.in. w roku 35 n.e. urodził się Nerwa - rzymski cesarz w latach 96-98. Obecna nazwa miasteczka to Narni.
• Ryczypisk jest jedyną postacią całego cyklu, która nie umarła.
• Początkowo postać Aslana była nieobecna w powieści. Lewis przez większość swojego życia cierpiał z powodu koszmarów, w czasie pisania pierwszego tomu doświadczył kilku snów z lwami w roli głównej, w ten sposób Aslan zawładnął jego wyobraźnią.
• „Cair Paravel” w dosłownym tłumaczeniu oznacza „niższy sąd”. Tłumaczenie tego daje nam język staro-angielski, w którym słowo „caer” oznacza „sąd”, a „paravail” to dawny odpowiednik wyrazów „niższy”, bądź też „pod”… Można więc to tłumaczyć jako podległość królów Narni władzy Aslana.

• Clive staples Lewis zmarł w Oksfordzie w dniu 22 listopada 1963 r., tego samego dnia w Dallas śmiertelnie postrzelony został John Fitzgerald Kennedy - prezydent Stanów Zjednoczonych.

Aktorzy oraz Opisy : Narnijczyków, Telmarów i rodzeństwa Pevensie.

Rodzeństwo Pevensie

• William Moseley – Piotr Pevensie. Wielki król Narnii, który powraca po 1300 latach nieobecności, jest nastolatkiem, którego konflikt z dorosłymi i otoczeniem rodzinnego świata zostaje przeniesiony do dawnego królestwa. Piotr rywalizuje z Kaspianem (już przy pierwszym spotkaniu się pojedynkują), lekceważy przestrogi Łucji, nie chce polegać na Aslanie i forsuje śmiałe plany wojenne, nie biorąc nawet części odpowiedzialności za ich niepowodzenie. Jest za to nieugiętym wojownikiem i dobrym dowódcą, który osobiście prowadzi niebezpieczne szturmy, walczy na pierwszej linii oraz wycofuje się jako ostatni. Ostatecznie jednak Piotr uświadamia sobie swoje ograniczenia oraz fakt, że jego czasy w Narnii przeminęły i z pokorą przyjmuje wieści, że nigdy więcej nie wróci do magicznego świata. Symbolicznie – także na zgodę – przekazuje swój miecz Kaspianowi, po czym prowadzi swoje rodzeństwo do Anglii.
• Anna Popplewell – Zuzanna Pevensie. Królowa Narnii z dawnych lat. Po roku rozłąki z Narnią Zuzanna nie tęskni za nią szczególnie i wydaje się pogodzona z tym, że mieszka w Anglii. Jest już nastolatką, która budzi zainteresowanie chłopców i sama je ostrożnie okazuje – w odniesieniu do Kaspiana. Choć jest zwolenniczką defensywnego prowadzenia wojny z Telmarami, uczestniczy w ryzykownym ataku na zamek Miraza, siejąc spustoszenie przy pomocy swego łuku. Razem z braćmi i Kaspianem uczestniczy potem w bitwie pod Kopcem Aslana, uśmiercając licznych wrogów i stylem walki żywo przypominając elfa Legolasa w wykonaniu Orlando Blooma. Przy pożegnaniu wymienia z Kaspianem pocałunek.
• Skandar Keynes – Edmund Pevensie. Początkowo Edmund wydaje się mniej lub bardziej pogodzony z życiem w Anglii. Po powrocie do Narnii szybko odzyskuje wigor. Od samego początku wiernie stoi przy boku Piotra, a jego pomoc i lojalność idą w parze z opanowaniem i ostrożnością; można powiedzieć, że najmniej z całego rodzeństwa kieruje się emocjami, a najbardziej – rozsądkiem. Kiedy Jadis udaje się na moment opętać Kaspiana i Piotra, Edmund niweczy jej plany, symbolicznie kończąc swoje starcie z Białą Czarownicą z poprzedniego filmu. Edmund okazuje się też wszechstronnym wojownikiem; podczas gdy Piotr polega na swoim mieczu, a Zuzanna na łuku, ich młodszy brat walczy na wszystkie sposoby (nawet przy użyciu latarki), momentami z powodzeniem naśladując styl walki Kaspiana.
• Georgie Henley – Łucja Pevensie. Jako jedyna z rodzeństwa Łucja nigdy nie przestała wierzyć w powrót do Narnii, wyczekując go nawet bardziej niż Piotr. Wkrótce po przybyciu do Narnii ma wizję Aslana, dzięki której rodzeństwu udaje się bezpiecznie dotrzeć do Kaspiana. Łucja nie uczestniczy w walkach z Telmarami, przy czym uważa, że ani ofensywne podejście Piotra ani defensywne nastawienie Kaspiana nie są dobrymi rozwiązaniami. Ostatecznie to jej podejście – poszukiwanie kontaktu z Aslanem – okazuje się prawidłowe i przynosi Narnijczykom zwycięstwo. W czasie swojego pobytu w Narnii Łucja zaprzyjaźnia się z Zuchonem (lekko go patronizując) i służy wszystkim potrzebującym swoim magicznym kordiałem, leczącym wszelkie rany.

Telmarowie

• Ben Barnes – Książę Kaspian/Król Kaspian X. Następca tronu telmarskiego królestwa Narnii, który musi uciekać przed swoim stryjem, trafia między Narnijczyków. Podczas ich wiecu wyznaje, że jeszcze dwa dni wcześniej nie wierzył w istnienie karłów, centaurów czy mówiących zwierząt. Do czasu przybycia dawnych królów i królowych dowodzi narnijskim ruchem oporu z bazą w Kopcu Aslana. Jest zwolennikiem wojny defensywnej, ale podporządkowuje się decyzji Piotra, aby wyprzedzająco zaatakować Miraza. Kiedy dowiaduje się o tym, że stryj zabił jego ojca, budzi się w nim żądza zemsty, co niweczy plan ataku z zaskoczenia na zamek Miraza i co później próbują wykorzystać dawne sługi Jadis. Gdy jednak Piotr pokonuje Miraza, Kaspian oszczędza stryja, zrywając z podejściem dotychczasowych telmarskich królów, którzy wszystko brali siłą. W czasie walki Kaspian używa przeważnie telmarskiego rapiera oraz długiego sztyletu, co czyni z niego bardzo skutecznego wojownika. Jak wynika z jego pożegnalnej rozmowy z Zuzanną Pevensie, Kaspian był nią autentycznie zainteresowany.
• Sergio Castellitto – Lord Miraz/Król Miraz. Zabójca brata (króla Kaspiana IX), który zostaje lordem-protektorem Narnii do czasu pełnoletności Kaspiana X, postanawia się pozbyć bratanka, skoro tylko na świat przychodzi jego syn i następca. Pod pretekstem rzekomego zagrożenia dla Telmarów ze strony Narnijczyków gromadzi pod swoim sztandarem skłóconych baronów i wyrusza na wojnę, która ma zniszczyć pozostałości dawnej Narnii. Miraz bezwzględnie wykorzystuje "narnijskie zagrożenie" dla wzmocnienia swojej pozycji, a wobec zaangażowania Kaspiana po stronie Narnijczyków zagarnia koronę bratanka dla siebie. Nie docenia jednak ani Narnijczyków ani swoich rywali spośród Telmarów i daje się wmanewrować w pojedynek z Piotrem, który przegrywa. Choć i Piotr i Kaspian go oszczędzają, upokorzony Miraz ginie z rąk jednego z własnych baronów, co dostarcza Telmarom pretekstu do ataku na Narnijczyków.
• Alicia Borrachero – Królowa Pretensjonata. Małżonka Miraza, któremu na początku filmu rodzi syna. Jest zdecydowana bronić męża przed Kaspianem, gdy młody książę wdziera się do ich komnaty w poszukiwaniu zemsty za śmierć swojego ojca. Jednak nawet ona jest przerażona, gdy dowiaduje się, że Miraz zabił własnego brata, żeby zagarnąć władzę. Na końcu filmu opuszcza Narnię przez bramę otwartą przez Aslana.
• Pierfrancesco Favino – Lord Glozelle. Generał wojsk Miraza, który ma za zadanie zgładzić Kaspiana, gdy Mirazowi rodzi się syn. Okazuje się mniej bezwzględny od swego pana, m.in. wykazując się troską o swoich ludzi. Uczestniczy w intrydze Telmarów przeciwko Mirazowi, m.in. nie włącza się po jego stronie do pojedynku z Piotrem, przez co Miraz przegrywa. W czasie bitwy pod Kopcem Aslana ma szansę zabić Kaspiana, ale z niej nie korzysta. Na końcu filmu opuszcza Narnię przez bramę otwartą przez Aslana.
• Vincent Grass – Dr Korneliusz. Nauczyciel Kaspiana, pół-Telmar, pół-czarny karzeł. Wbrew rozkazom Miraza uczy Kaspiana o dawnej Narnii, udaje mu się też odnaleźć magiczny róg królowej Zuzanny. Trafia do lochu, gdy Miraz odkrywa jego zaangażowanie w ucieczkę Kaspiana. Zostaje stamtąd uwolniony podczas nocnego ataku Narnijczyków na zamek Miraza. Jak deklaruje, nigdy nie przestał wierzyć, że Kaspian może być "najpiękniejszą sprzecznością w historii – Telmarem, który uratuje Narnię".
• Damián Alcázar – Lord Sobiepan. Ambitny Telmar, początkowo rywalizujący z Mirazem, potem pozornie jego sojusznik w wojnie z Narnijczykami, czekał na właściwy moment, by pozbyć się rywala. Spiskując z lordem Glozelle doprowadził do upadku i śmierci Miraza (osobiście przebił go jedną ze strzał królowej Zuzanny), po czym wydał rozkaz ataku na Narnijczyków. Sam zginął wkrótce potem, podczas odwrotu wojsk Telmarów po klęsce pod Kopcem Aslana.

Narnijczycy

• Liam Neeson – Aslan (głos). Wszechmocny lew pojawia się w filmie dość oszczędnie. Przemyka gdzieś między drzewami, tak, że jedna Łucja go dostrzega, a potem odwiedza ją we śnie, tłumacząc, że nic nie dzieje się dwa razy tak samo – że nie może przybyć rodzeństwu Pevensie na ratunek, rycząc i płosząc Telmarów. Motywy Aslana są tym razem inne, niż w poprzednim filmie: robi swoim "dzieciom" miejsce, żeby mogły uczyć się na swoich błędach. Dociera to nawet do Łucji, która pyta Aslana, czy gdyby odnalazła go szybciej, wszyscy, którzy w międzyczasie zginęli, byliby ocaleni. Gatunkowo jest to bodaj najcięższe pytanie, jakie pada w filmie. Nie dziwi zatem odpowiedź lwa: tej rzeczy nigdy się nie dowiemy. Pewne zdarzenia (także błędy bohaterów) są nieodwracalne nawet w magicznym świecie Narnii. Na końcu Aslan pokazuje jednak swą potęgę: budzi drzewa i ducha rzeki, a siły natury zwyciężają Telmarów.
• Peter Dinklage – Zuchon. Czerwony karzeł poświęca się, żeby ocalić Kaspiana przed ścigającymi go Telmarami, dzięki czemu jako pierwszy Narnijczyk spotyka rodzeństwo Pevensie. Sceptyczny, marudny i uparty, szybko przekonuje się do czwórki dawnych władców i pozostaje im wierny. Zuchon należy do pokolenia Narnijczyków, którzy wątpią w Aslana i jego opiekę nad Narnią. Pomimo tego walczy z Telmarami i wspiera Kaspiana. Jest zmieszany i zawstydzony, ale też wyraźnie szczęśliwy, gdy pojawia się Aslan.
• Warwick Davis – Nikabrik. Czarny karzeł, potomek Ginabrrika, sługi i prawej ręki Jadis, jest przykładem tego, że wspólny wróg (Telmarowie) zbliża dawnych nieprzyjaciół (Narnijczyków posłusznych Aslanowi i Narnijczyków posłusznych Jadis). Pomimo tego, Nikabrik nie wyrzekł się swojej zależności od sił Ciemności. Gdy po nieudanym ataku na zamek Miraza Kaspiana ogarnia zwątpienie, Nikabrik zabiera go na spotkanie z wiedźmą i wilkołakiem, namawiając do sięgnięcia po sojusznika innego niż Aslan i rodzeństwo Pevensie. Karzeł okazuje się czarnym charakterem, który nienawidzi ludzi i chce powrotu rządów Zła w Narnii. Próbując zabić Łucję Pevensie, ginie z ręki Zuchona.
• Eddie Izzard – Ryczypisk (głos). Bezlitosny i zabójczo skuteczny wojownik obdarzony specyficznym poczuciem humoru i dystansem do samego siebie, dumny i szlachetny. Rwie się do walki i z ochotą wyprawia na wrogów pod wodzą Piotra i Kaspiana. Jest jakby połączeniem wiernego rycerza władców Narnii z płatnym zabójcą, zimnym profesjonalistą w swoim fachu. Niepozorna postura, miła aparycja i zabawne, momentami pompatyczne wypowiedzi nie mogą przesłonić faktu, że za jego sprawą ginie w trakcie filmu spory zastęp Telmarów.
• Cornell John – Centaur Gromojar. Najdostojniejszy z centaurów, wyczytał w gwiazdach nadejście przełomowego momentu w historii Narnii: zwycięstwo nad najeźdźcami i pokój dla Narnijczyków. Uzbrojony w potężny dwuręczny miecz szarżuje na Telmarów podczas szturmu zamku Miraza i w bitwie pod Kopcem Aslana.
• Ken Stott – Truflogon (głos). Mówiący borsuk najpierw – wbrew Nikabrikowi – pielęgnuje Kaspiana, potem prowadzi go na wiec Narnijczyków, gdzie przekonuje wszystkich, że to w rękach księcia Telmarów jest wspólna przyszłość wszystkich mieszkańców królestwa. Podczas gdy centaur Gromojar wypatruje w gwiazdach znaków tego, co będzie, Truflogon jest strażnikiem pamięci o tym, co było. Nie pozwala też na waśnie między dawnymi sługami Jadis a pozostałymi Narnijczykami, ostrzegając zarazem przed próbą przywołania Białej Czarownicy. Ranny podczas ucieczki przed Telmarami, nie bierze udziału w ataku na zamek Miraza, potem jednak uczestniczy w bitwie pod Kopcem Aslana.
• Tilda Swinton – Biała Czarownica (Jadis). Dawna władczyni Narnii pojawia się tylko na moment i choć jest uwięziona w lodzie, udaje jej się chwilowo omotać Kaspiana i Piotra. Oferuje pomoc w walce z Mirazem i Telmarami. Zwodnicza i podstępna jak za życia, jest groźnym wspomnieniem złych czasów zniewolenia Narnii przez siły Ciemności. Jej występ kończy się, gdy Edmund rozbija lodową taflę, z której przemawia Jadis

film, a oryginał ,,Księcia Kaspiana''

Między scenariuszem filmu a powieścią, która była jego podstawą, występuje szereg rozbieżności, dotyczących zarówno samych bohaterów jak i przebiegu akcji. Można tu wymienić poniższe przykłady.

• Filmowy Piotr Pevensie jest dojrzewającym nastolatkiem, który manifestuje swoje niezadowolenie z tego, że "jest traktowany jak dziecko", choć "już raz był dorosły". Z tego powodu wdaje się w bójkę na stacji Strand. Piotr ściera się też kilka razy z Kaspianem (w powieści nie ma po temu aż tylu okazji – akcja filmu jest inaczej poprowadzona i obaj bohaterowie mają na to czas), forsując swoje stanowisko. Choć nie mówi się o tym głośno, zarówno Narnijczycy jak i Kaspian ulegają Piotrowi, widząc w nim wielkiego króla z dawnych czasów, z czego Piotr – możliwe, że bezwiednie – skrzętnie korzysta. Piotr nie potrafi też podziękować Edmundowi za jego lojalność, pomoc i oddanie, co młodszy z braci znosi całkiem dzielnie przez większość filmu – jedynie w scenie przywołania Białej Czarownicy pozwala sobie na odnośny komentarz. Powyższa charakterystyka postaci Piotra Pevensie nie występuje w powieści.
• Filmowa Zuzanna Pevensie uczestniczy w namiastce wątku romantycznego, zupełnie nieobecnego w powieści. Już w pierwszej scenie, w której uczestniczy, stara się uniknąć rozmowy z zainteresowanym nią rówieśnikiem. Podczas pobytu w Narnii Zuzanna wydaje się interesować Kaspianem, choć jest to pokazane zasadniczo poprzez subtelne aluzje. Oboje odnoszą się do tego w scenie powrotu rodzeństwa Pevensie do Anglii: Kaspian wyraża żal, że spędzili ze sobą tak mało czasu, Zuzanna odpowiada, że i tak by "nic z tego nie wyszło", bo jest od niego "o 1300 lat starsza". Nie przeszkadza im to pocałować się z uczuciem i czule objąć na oczach zgromadzonego tłumu.
• W filmie odmiennie niż w powieści przedstawiono próbę przywołania (wskrzeszenia?) Jadis, Białej Czarownicy. Zachęcająca do tego bezimienna wiedźma ma w swoim posiadaniu strzaskaną różdżkę Jadis, której używa do wyczarowania lodowej ściany, z której przemawia Biała Czarownica. Specjalnie na potrzeby tej sceny w filmie pojawiła się Tilda Swinton, odtwórczyni roli Jadis w filmie Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa. Po zwycięskiej walce rodzeństwa Pevensie z wilkołakiem, wiedźmą i Nikabrikiem, lodową taflę udaje się zniszczyć, usuwając zagrożenie powrotu Jadis do Narnii. Nieprzypadkowo to Edmund – który w czasie pierwszych przygód w Narnii uległ Jadis, i który później strzaskał jej różdżkę – przebija lód swoim mieczem, podczas gdy zarówno Kaspian jak i Piotr Pevensie ulegają na moment czarom Jadis i nie mogą się zdecydować na jej przepędzenie.
• Filmowi Telmarowie są stylizowani na Hiszpanów (lub Włochów), co wzięło się stąd, że rządzący Narnią najeźdźcy byli potomkami piratów z dawnych wieków naszego świata. Świadczą o tym zarówno karnacja skóry, ubiory, architektura jak i rynsztunek, które wykorzystano w filmie w odniesieniu do Telmarów. Dla wzmocnienia tego efektu – w oryginalnej wersji filmu – wszyscy Telmarowie (nawet pół-karzeł doktor Korneliusz) mówią po angielsku z wyraźnym śródziemnomorskim akcentem (role Telmarów obsadzili głównie aktorzy z krajów śródziemnomorskich; Ben Barnes, odtwórca roli Kaspiana, jest Brytyjczykiem – jego filmowy akcent jest tylko częścią roli). Tymczasem w powieści brak jest wskazania, z jakiej nacji naszego świata wywodzili się piraci, z których wzięli początek Telmarowie. W trakcie prac nad scenariuszem rozważano, aby Telmarowie byli potomkami Francuzów (co jeszcze podkreśliłoby rys rywalizacji między Piotrem a Kaspianem) – zrezygnowano z tego pomysłu po tym, jak nie uzyskano zgody na filmowanie na terenie francuskiej twierdzy Château de Pierrefonds.
• Filmowy atak na cytadelę Miraza nie występuje w powieści – scenę tę umieszczono w scenariuszu dla zwiększenia widowiskowości.